به خاطر ترافیک کرج و بارون و برف ساعت هفت شب رسیدیم خونه.
خانم همکار میگه: دو تا دوتا مدیر داریم اما هیچکدوم به خودشون زحمت نمیدن به مدیرعامل بگن وقتی هوا ناجوره یک ساعت زودتر برگردیم تهران!
گفتم: به قول خودشون بلیط هاشون رو بابت موارد بی ارزش خرج نمیکنند!
****
آخر هفته مهمون دارم اونم چه مهمون هایی! زن دایی و دختردایی از شمال میان!
****
دلم یه فیلم خاص میخواد تا از تماشاش لذت ببرم! کسی سراغ داره! ایرانی نباشه لطفا! تخیلی و بزن و بکش هم نباشه! یه جورایی خاص باشه!
****
همکلاسی هم ساعت هشت و نیم رسید. براش پیام دادم که چه زوج فعالی هستیم! چشم بد ازمون دور!
****
خیلی وقته سوار تاکسی نشدم. توی تاکسی که سوار میشی آدم های مختلفی رو میبینی و دنیاهای جدیدی پیش روت نمود پیدا میکنه! هر آدمی با یه داستان مختص خودش!
دلم برای ارتباط با آدم ها تنگ شده!
****
به خانم همکار میگم میدونی بزرگترین آرزوم چیه؟ اینکه برای یه مدیر تحصیلکرده که انسان باشه و گفتار و رفتارش یکی باشه و شخصیت والایی داشته باشه کار کنم.
میگه: این که رویاست!
میگم : من دلم میخواد و آرزومه!
میگه توی ایران فقط افراد بی لیاقت چاپلوس و بادنجون دور قاب چین مدیر میشن!
من آه میکشم!
****
همسر اومده خونه و میگه اوضاع خیلی ناجوره! دعا کن حمله نکنند!
من اما کاملا خنثی به بیست سال بعد فکر میکنم که شاید ما نباشیم اما اوضاع بهتر شده باشه!
مدتهاست دیگه از مرحله ی ترس عبور کردم و به مرحله ی بی خیالی رسیدم. چون این روزها اونقدر وحشیگری و کارهای حیوانی از افراد خاص میبینم که امیدم به اصلاحشون از بین رفته! شاید یک مرگ دست جمعی دنیای بهتری رو بسازه!
****
ماماجونم سپاس برای روزهای برفی و بارونی که صحیح و سالم ما رو به خونه میرسونی!
ماماجون سپاس برای اینکه به اندازه ی توانمون روی شونه هامون بار مسئولیت قرار میدی.
ماماجون ممنونم که هر روز این زندگی با وجود تموم برنامه های تکراری روزانه اش اما باز هم متفاوت از هم و غافلگیرانه است.
مامای عزیزم ممنون از خلاقیتی که در وجود انسانها قرار دادی تا دنیا رو رنگارنگ تر و قابل تحمل تر بسازند.
درباره این سایت