از صبح که از خواب بیدار میشیم دائما در حال جنگیدن هستیم.
با راننده تاکسی که سرخود کرایه مسیر رو دوبرابر کرده!
با بقال سر کوچه که شکر رو سه برابر کرده!
با سوپرمارکتی که ماکارونی نداره!
با میوه فروشی که هر روز قیمت یک چیزی رو میبره بالا!
با مدرسه ای که میخوایم بچمون رو ثبت نام کنیم و هزارتا بهونه میاره و آخرش با زیرمیزی بهونه هاش برطرف میشه!
با صاحبخونه ای که کرایه اش رو بالا برده!
با همسایه ای که آشغال هاشو میذاره پشت در و هر روز تا ساعت دو شب جشن و پایکوبی داره!
با همکاری که همه جوره زیرآبت رو میزنه!
با مدیری که با عدم مدیریتش داره دیوونه ات میکنه!
با کارگرهایی که توی این شرایط مثل سگ و گربه به جون هم میفتند!
با راننده سرویسی که هر روز هر ساعتی که عشقش میکشه میاد دنبالت!
با خواهر و برادری که بدون دونستن وضعیت زندگیت دائم نقدت میکنند!
با اطرافیانی که همش ازت توقع دارند!
با !!!!!
****
و حالا فکر شروع جنگی بزرگ هم به اون جنگ های کوچیک اضافه شده!
دیروز با همکلاسی رفته بودیم سینما توی ایران مال! اگه اونجا رفته باشین حتما دیدید که قبل از پخش فیلم یه قطعه موزیک ویدئو پخش میشه که تصاویر ایران و مجتمع ایران مال رو نشون میده و در خصوص ایران ترانه ای میخونه!
حین تماشای اون صحنه ها ناگهان آهی کشیدم و در دلم گفتم حیف از این ساختمون با عظمت که توی جنگ از بین بره!
باورتون نمیشه من حین تماشای اون تصاویر ناگهان تصاویری از فروریختن بخش هایی از ساختمون جلوی چشمم اومد و ناگهان این جمله از ذهنم گذشت!
یک لحظه ترسیدم . مدتی میشه که حس میکنم با شروع جنگ چند ماهی بیشتر فاصله نداریم و مدتی میشه که دلم مثل سیر و سرکه میجوشه! این حس عجیبِ دیشب هم مزید برعلت شده و حسابی منو ترسونده!
دوباره جنگ و دوباره مرگ و ویرانی! آخه غرور و تعصب و خودخواهی آدم ها تا کجا میتونه ادامه داشته باشه؟؟؟؟؟
****
پ.ن. عنوان متن عنوان کتابیست از اوریانافلاچی خبرنگار معروف ایتالیایی
****
خدای بزرگ و مهربون مردم سرزمینم رو حفظ کن و در پناه خودت بگیر!
مامای عزیزم آدم هایی رو که خودت میدونی میزان ظلم و ستمشون به مردم بیچاره ی دنیا چقدر زیاده به سزای اعمالشون برسون!
درباره این سایت